Człowiek asertywny

Wieloletnia obserwacja przeprowadzona przez naukowców spowodowała wyszczególnienie kilki ważnych składników, które charakteryzują człowieka asertywnego.

Kontakt wzrokowy
Osoba asertywna swobodnie i spokojnie wpatruje się w inną osobę. Od czasu do czasu spogląda na bok. Daje jej to poczucie komfortu. Dzięki temu rozmowa jest bardziej osobista. W takich warunkach może okazać rozmówcy zainteresowanie oraz szacunek i zwiększyć bezpośredniość przekazu.

Postawa ciała
Osoba asertywna, która została zmuszona do obrony swojego stanowiska przyjmuje pozycję stojącą. Posiada ona aktywną i wyprostowaną sylwetką, gdy zwraca się bezpośrednio do drugiej osoby. Gdyby była ona zgarbiona i pasywna dałaby rozmówcy natychmiastową przewagę, podobnie jak jakakolwiek skłonność do przechylania się do tyłu czy cofania.

Dystans
Odległość od drugiej osoby ma istotne znaczenie w komunikacji. Zbytnie zbliżanie się może obrazić drugą osobę i spowodować przyjęcie defensywnej postawy. Z racji tego, że osoba asertywna dąży do obustronnego zadowolenia, unika ona takich zachowań.

Gestykulacja
Osoba asertywna może poprzez akcentowanie przekazu za pomocą odpowiednich gestów powodować jego wzmocnienie. Nieskrępowane ruchy sugerują otwartość, wiarę w siebie oraz spontaniczność mówiącego.

Wyraz twarzy
Wyraz twarzy osoby asertywnej jest zgodny z tym, co wyraża werbalnie.

Ton, modulacja, natężenie głosu
Ton, modulacja jak i natężenie głosu osoby asertywnej są zgodne z tym, co wyraża ona werbalnie.

Słuchanie
Osoba asertywna jest otwarta na to, co mają do powiedzenia inni, również wtedy, gdy ich zdanie różni się od zdania własnego. Asertywność wiąże się z szacunkiem dla praw oraz uczuć innych. Oznacza to innymi słowy, asertywne odbieranie, tj wrażliwość na innych. W parze z tym idzie również asertywne wysyłanie sygnałów.
Profesjonalne odtrucie alkoholowe - Sprawdź czy aby nie Ty go potrzebujesz..
Treść
Asertywność nie zależy od stopnia wymowności.
Psychologowie Myles Cooley oraz James Hollandsworth stworzyli model składników asertywnych twierdzeń, które pogrupowana w trzy główne kategorie.
Do pierwszej należy mówienie „nie”, czyli zajmowanie stanowiska, które wiąże się z przyjmowaniem określonej perspektywy, wyjaśnianiem swoich racji oraz wyrażaniem zrozumienia.
Do drugiej należy prośba o przysługę lub określenie swoich praw, które mogą być uzewnętrznione przez stawianie problemu, wypowiadanie życzenia oraz dążenie do wyjaśnienia.
Trzecią jest wyrażanie uczuć osiągane przez oznajmianie swoich emocji w jakiejś sytuacji.